وارث نور

امام خامنه ای(مدظله العالی):
توجه به ادعیه در ماه مبارک رمضان
انواع عبادات، فرصت هایی برای ما هستند؛ لیکن ماه رمضان، یک فرصت استثنایی در دوران سال است. در این سی روز یا بیست و نه روز به طور مداوم، غیر از نمازهای موظف پنج گانه و نوافلی که همیشه انسان می تواند آن ها را بخواند، دعاهایی هست که توجه به آن دعاها و خواندنشان، انسان را نورانیت مضاعفی می بخشد. این دعاها را در اختیار ما گذاشته اند. کیفیت حرف زدن و مناجات کردن با خدا را به ما یاد داده اند. معین کرده اند که چه حرف هایی را می شود با خدا زد. بعضی از این جملات ادعیه مأثوره از ائمّه علیهم السّلام هست که اگر اینها نبود، آدم نمی توانست خودش تشخیص بدهد که می شود با خدا با این زبان حرف زد و این طور از خدا خواست و التماس کرد.

گفتم: جان و روحم فداي پدرم!
گفت: چطور مگر؟
گفتم: تو نمي داني چه آقاست!
گفت: مگر چه کرده است؟
گفتم: بسيار شده است خطا کرده ام، با اينکه حرفهاي او به نفع خودم بوده اما سرپيچي فرمان او را نموده ام، تمرد کرده ام. ليکن وقتي لب به پوزش گشوده ام با عطوفت مرا پذيرفته و به آغوش کشيده و گفته فرزندم قول بده که ديگر… و من قول داده ام. اما چند روز ديگر، باز اسير شيطان شده ام و دوباره تمرد… و پدر دوباره بخشش… يک روز آن قدر خطايم بزرگ بود که درياي عطوفت او از جوشش افتاد. خيلي جسارت کرده بودم و خطايم بسيار بزرگ بود. ديگر از نظر او افتاده بودم که گفت:

ادامه »

جبيب هايم سنگيني مي کند،
چيزي درون آن است؟!
آري: يک دسته کليدهاي گوناگون!
بار سنگين آنها، جيبم را براي هميشه عزادار کرده است،
و بينوا من، که محکوم به حمل آنها در همه جا شده ام.
چيستند آنها؟:
آنها کليدهاي انبوهي قفل هستند که پيرامون مرا احاطه کرده اند،
اگر بخواهي برايت مي شمرم:
- البته به اين سادگي ها هم نيست،
بايد آنها را طبقه بندي کنم -

ادامه »

مرحوم علامه مجلسی از ملحقات کتاب انیس العابدین و علامه نوری در نجم الثاقب نقل میکنند که سید بن طاووس قدس الله سره می فرماید که:

در یک سحرگاه در سرداب مطهراز حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه این مناجات را شنیدم که میفرماید : اللهم ان شیعتنا خلقت من شعاع انوارنا و بقیه طینتنا و قد فعلو ذنوبا کثیرا اتکالا علی حبنا و ولایتنا فان کانت ذنوبهم بینک و بینهم فاصفح عنهم فقد رضینا و ما کان منها فیما بینهم فاصلح بینهم و قاص بها عن خمسنا وادخلهم الجنه و زحزحهم عن النار و لاتجمع بینهم و بین اعدائنا فی سخطک.

خدایا شیعیان مارا از بقیه نور ما و طینت ما خلق کرده ای آنها گناهان زیادی به اتکا بر محبت و ولایت ما کرده اند اگر گناهان آنها گناهی است که در ارتباط با توست از آنها بگذر که ما را راضی کرده ای و آنچه از گناهان آنان در ارتباط با خودشان است خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حق ماست به آنان بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع مفرما

آنچه تاکنون پيرامون ابعاد ارزش و نقش انتظار و ديگر محورهاي اين بحث بيان کرديم وجهي براي طرح اين مبحث باقي نگذارده است‌ليکن به منظور جامع بودن سخن در اين‌باره نيز به حديثي زير اشاره مي‌کنيم‌
ابوبصير خدمت امام باقرع مي‌رسد و عرض مي‌کند اي فرزند رسول خدا! آيا مي‌پذيريد که من دوست و تنها متوجه و گردن نهاده برولايت شمايم‌؟ امام ع فرمود آري‌!

ادامه »

روزگاري خواهد آمد که امام از مردم پنهان مي‌شود خوشا به حال آنان که در آن زمان بر امر ولايت ما ثابت قدم‌باشند. زيرا کمترين ثوابي که آنان را خواهد رسيد آنکه خداوند به ايشان مي‌گويد: اي غلامان و کنيزان من‌! بر

ادامه »

انسان در زندگي فردي و اجتماعي خود، مرهون حقيقتي به نام انتظار است و اگر از انتظار گريخته و اميدي به آينده نداشته باشد زندگي‌براي او مفهومي نخواهد داشت حرکت و انتظار در کنار هم مي‌باشند انتظار علت حرکت و تحرک بخش است‌.آنچه مورد انتظار است هرچه مقدستر و عاليتر باشد، انتظارش نيز مقدس‌تر

ادامه »

معنا و حقيقت انتظار بر حسب مفهوم آن ضد يأس است - و آن قطع اميد از امري، بواسطه‌ي يقين و اطمينان به عدم وجود يا عدم وقوع‌آن است - پس مراد از انتظار داشتن امري‌، آن است که يقين به وقوع آن داشته و چشم به راه او نشسته و اميدوار به زمان وقوعش باشد.
انتظار يک حالت دروني است که چيزي جز آثار آن قابل مشاهده نيست و مهمترين اثر انتظار،

ادامه »

در تربيت اسلامي «شناخت‌» اهميت بسيار دارد و شناخت در منطق اسلام محدود به شناخت نظري نيست بلکه هم شناخت نظري وهم شناخت عملي، هر دو را در برمي‌گيرد. هر عقيده‌اي که انسان در هر باره‌اي دارد بايد از روي شناخت و بصريت باشد و هر فعلي وترکي که از انسان سر مي‌زند بايد بر پايه‌ي شناخت و تشخيص باشد. اين مساله در عصر غيبت بيشتر از وقتهاي ديگر اهميت پيدا مي‌کندو اين داشتن شناخت صحيح‌، از کوشش در عبادات و مستحبات افضل بوده و اهميت اين شناخت در تبلور دو مرحله است‌.
1- پايداري‌: هنگامي که انسان حق و راه حق را بدرستي شناخت در آن راه پايداري مي‌کند و در برابر شدائد، دست از راه حق بر نمي‌دارد.امام صادق‌ع در اين‌باره مي‌فرمايند: هر کس اين امر - قيام قائم آل محمدع - را شناخت و پيش از قيام قائم مرد پاداش او چون کسي‌است که همراه او کشته شده است‌.
2- پيروي از خط امام معصوم‌: بديهي است که انساني صاحب شناخت، در مقام عمل و اقدام و در جميع شؤون زندگي پيروي محض ازدستورات معصوم را پيشه‌ي خود مي‌سازد.