وارث نور

در دوران غيبت حضرت مهدي عليه السلام - که فتنه‏ها فزوني مي‏گيرند و نابسامانيهاي اجتماعي افزايش مي‏يابند - بسيارند کساني که از حقوق مسلّم خويش محروم مي‏مانند.
شيعه منتظر - اگرچه نتواند تغييري بنيادين در جامعه‏اش ايجاد کند - حدّاقل - تا آن‏جا که توان دارد - ضعيفان و بيچارگان را دستگيري مي‏کند ؛ به فقيران ومستمندان عطوفت مي‏ورزد و در خيرخواهي ديگران کوتاهي نمي‏ورزد.
به راستي يکي از زيباترين جلوه‏هاي بُعد اجتماعي انتظار،

همين ياري‏رساني‏هاست. کسي که خود را آماده مي‏کند تا در دوران ظهور، در رکاب امام عصر عليه السلام، براي براندازي ستم و برقراري عدالت در سراسر گيتي، جهاد و مبارزه داشته باشد، اينک در دوره غيبت نسبت به رنج ستم‏ديدگان و محرومان و بيچارگان چگونه مي‏تواند ساکت و بي‏اعتنا باشد؟!
در جريان شرف‏يابي عليّ بن مهزيار خدمت امام عصر ارواحنا فداه آن حضرت علت تأخير در توفيق ديدار را ناشايستهاي زير دانسته‏اند :
1 - مال اندوزي ثروتمندان و در نتيجه درماندگي ضعفاي شيعه.
2 - قطع رحم (بريدن از خويشاوندان).