وارث نور

الامام الهادي عليه السلام:

اسم اعظم خدا هفتادوسه حرف است. تنها یک حرف آن نزد آصف بن برخیا بود که وقتی خدا را بدان خواند زمین در فاصله مابین او و سرزمین سبا برای او درهم پیچیده شد و تخت بلقیس را در برگرفت تا اینکه آن را نزد سلیمان نبی علیه السلام آورد آنگاه زمین در کمتر از یک چشم بهم زدن گسترده شد و نزد ما هفتادو دو حرف از آن وجود دارد و یک حرف آن نزد خدا مانده  که در خزانه دانش غیب او به خودش اختصاص دارد. اصول کافی ج1.ص230

ایران من تولدت مبارک

امام زمان (عج) و انتظار براي حوزويان نه يک عقيده که زندگي است زندگي علمي ـ عملي و حوزوي.
در تلقي ما ولي عصر سرپرست و صاحب اصلي حوزه هاست ولي نعمت آنهاست تغذيه فکري و مادي آنها به عنايت اوست هم سرباز اويند هم برخوان نعمت او از او چراغ راه مي گيرند و رسم هدايت
مي جويند.مردم نيز به آنها چنين مي نگرند و ايتام آل محمد (ص) در غيبت امام و سرپرست و سرور به حوزه ها پناه مي آورند و از آنان ياري مي خواهند و راه مي جويند.
با اين برداشت متوليان و سازمان دهندگان حوزه که خود نيز به يمن وجود و عنايت و لطف او عزّت يافته اند و سروري بايسته است که خطوط نوراني قامت معنوي آن امام همام را تراز و شاغول سازماندهي ـ تشکيلات بازسازي و بالنده سازي حوزه ها کنند. همّ خويش را در پي ريزي حوزه اي که خوشنودي مولاست به کار گيرند. رسالت جهاني مهدي را با همه بار معاني اش دليل کارِ حوزه ها کنند. حوزه اي بسازند که شاگردانش اوصاف امام عصر (ع) را قبله خويش قرار دهند و عشق به او را راه خود.
اگر مهدي امام عصر ولي عصر امام زمان و صاحب عصر و زمان است آنان نيز زمان شناس بارآيند و

ادامه »

کردگارا،
اين زمان و هر زمان،
از براي ولي خود مهدي
- که درودت هماره بر او باد
و بر اجداد پاک او، هردم -
حافظ و مولا باش،
و برايش رهبر،
و برايش ناصر،
رهنماي راهش،
چشم بينايش باش.

تا که آزاد و رها روي زمين،
بهره مندش سازي و بماند بسيار.
اللهم کن لوليک - الحجه بن الحسن

رعايت حقوق (اعضاى بدن)

ثابت بن دينار ابوحمزه ثمالى گويد: امام سجاد عليه السلام فرمود: حق خداى اكبر، بر تو اين است كه : او را عبادت كنى و چيزى را شريك او قرار ندهى ، پس اگر تو با اخلاص ، اين عمل را به جاى آورى ، خداوند بر خود چنين قرار داده كه امر دنيا و آخرتت را كفايت كند. حق جان تو، بر خودت اين است كه : آن را در طاعت خداوند به كارگيرى . حق زبان ، گرامى داشتن آن از دشنام و عادت دادنش به خير و ترك ياوه گويى كه فايده اى در آن نباشد. و نيكى با مردم و خوش گفتارى با آنان است . حق گوش ، منزه داشتن آن از غيبت ، و آنچه كه نبايد بشنوى ، حق چشم ، اين است كه آن را از محرمات فروبندى . و نگاه كردن با آن را وسيله عبرت قرارى دهى . حق دستت ، اين است كه آن را به سوى چيزى كه بر تو حلال نيست ، نگشايى . حق پايت ، اين است كه به سوى محرمات راه نسپارى ، چرا كه با اين پاها بر صراط مى ايستى . پس بنگر، تا تو را نلغزاند تا در دوزخ افتى . و حق شكم ، آن است كه آن را ظرفى براى حرام نسازى ، و بيشتر از حد سيرى نخورى

ابوذر در كنار كعبه بپا خاست و گفت :
من جندب بن سكن هستم . مردم گرد او آمدند و او گفت : هنگامى كه براى شما سفرى پيش مى آيد، با خود توشه اى بر مى دارد. پس براى سفر روز قيامت ، توشه اى برگيريد.
آيا در اين سفر، به چيزى نياز نداريد؟
گفتند: ما را راهنمايى كن .
جناب ابوذر فرمود:

ادامه »